"Sonra beyaz gemi yoluna devam ederdi. O babasına başından geçenleri, bütün bildiklerini anlatırdı. Yaşadığı dağları, o sevgili kayalarını, akan çayı, ormanı, dedesinin yaptığı gölcüğü ve orada balık gibi gözleri açık yüzmeyi öğrendiğini..."

"Burada bulduklarınız, geçmişten küçük bir iz;
Umarım geleceğinize ışık olur."

Akşam yaklaşıyordu. Güneş, binbir ışıkları ile mavinin içinde renklerin her türlüsünü gösteriyordu. Yukarıda gök mavisi, altta Dörtyol´un yemyeşil portakal bahçeleri ve arkada körfezin güzelim maviliği vardı. Çam kokuları her yeri sarmıştı. Havasıyla suyuyla, göğüyle deniziyle çok güzel bir yerdeydi.

Şimdi yorgun kalbim.
Gücü yok koşmaya.
Yalnızlığında üşümekte.
Parlatayım içimdeki ateşi şöyle güçlüce.
Ayazdan sonra güneş açmış gibi apaydınlık.
Haydi, hep birlikte çıkalım güneşe.
Çiçekler kaplasın yüreğimizi.